جلسه شماره   536  و 537

 

جلسه روز چهارشنبه 27-11-89 در حالی شروع شد که حضور چشمگیر شاعران جوان از یکسو و ضیق

 وقت از سوی دیگر باعث شد تا نتوانیم شعر تعدادی از دوستان شاعررا که امادگی خود را برای

شعرخوانی اعلام کرده بودندبشنویم. دوستانی که در این جلسه شعر خوانی داشتند عبارت بودند از :

 

آقایان : صادقی – مسلم موسوی – مهدی مهدیزادگان – مصطفی فاتحی – ابولفضل مبارز – علیرضا

همتی – جلیل فخرایی – ایمان مرصعی – کریم زندی – محمد دانشور – محسن پیروی – علی حاجیاری

– مصطفی توفیقی

و خانمها : فرزانه برهانی – احمدی – فرخنده شریفی – راضیه بیژنی وثوقی – ندا بابایی – الهه کاظمی –

 نجمه دلدار – اعظم میری – نازنین ازاد – مهری رنجبر – فاطمه اخوان – هدیه ازجمند – محرابی – اعظم

میری –مریم دلدار

ضمنا خانم اعظم میری که از یاران قدیمی شعر جوان میباشد و تقریبا از اولین روزهای تشکیل جلسه با

ما همراه بودند به اتفاق همسرشان در جلسه شرکت کرده بودندکه همینجا ازدواج این دوست عزیز و

شاعرخوب را به ایشان تبریگ عرض نموده و برایشان ارزوی خوشبختی داریم .

 

دوستانی هم که در جلسه روزچهارشنبه 5-12-89 شعر خوانی داشتند عبارت بودند از :

آقایان : محمود رضا خماریان ( شاعر مهمان از نیشابور ) جواد بنی اسد ( شاعر مهمان از نیشابور) –

فرهاد وحدتی نژاد – مصطفی فاتحی – مهدی رجبی – اسماعیل بختیاری – مسلم موسوی – ایمان ژاله

 – مهدی مهدیزادگان – کریم زندی – علیرضا همتی – محمد دانشور – سعید تقی نیا – محمد پیرانی –

ابولفضل مبارز –

و خانمها : نازنین آزاد – زهره ارزه گر – ندا بابایی – الهه کاظمی – سمیرا علی نژاد – مهری رنجبر –

ضمنا آقای سهراب گل هاشم نیز کاریکلماتورهای زیبای خود را در این جلسه خواندند.

با هم تعدادی از اشعار قرائت شده در دو جلسه اخیر را مرور میکنیم :

 

سعید تقی نیا

 

گله دارم گله از نحسی اقبال خودم

می دوم پشت سر مرگ  به دنبال خودم

من شمردم به سر انگشت خودم سی سال است

داده ام وعده ی امسال به هر سال خودم

چون کلافی که به دندان گره اش باز نشد

چشمت انداخت مرا بازبه چنگال خودم

هیچکس بیشتر از من به خودم راست نگفت

شده ام آینه ی عبرت امثال خودم

سایه ی ظهر تموزم که به هر جا رفتم

شدم از چرخش خورشید ؛ لگد مال خودم

دور تادور مرا این همه دیوار گرفت

کاش یک پنجره هم بود فقط مال خودم

آرزوهایم اگر دورتر از دست من است

میکشم منت پرواز هم از بال خودم

توبه از عشق مکافات خودش را دارد

این منم .. من که شدم باعث اغفال خودم

 

 

جواد بنی اسدی

 

این چشمهای خسته ی بی خواب مدتی ست

از شدت عذاب به من فحش می دهند

کاغذ مچاله های سیاه بدون شعر

در زیر افتاب به من فحش می دهند

 

آه ای ملیکه ی دل من بی تو ، بی کسم

بی تو تمام ثانیه ها زهر مار شد

هر شعر را که با تو به پایان رسانده ام

از دیدگاه اهل هنر شاهکار شد

 

برگرد و چشم ساحره ات را به رسم عشق

مثل قدیم از کن و هدیه کن به من

تا باورم شود که هنوزعاشق منی

برگرد و بین دفتر شعرم غزل بزن

 

بار سفر به دوش تو دیدم . کجا ؟؟ کجا ؟!!

بانو ! نگو که باز دوباره مسافری

براین دل شکسته ی من اینقدر نخند

بانو ! خدا نکرده خودت هم که شاعری!!!

 

چون دیدمت که می روی از خانه ی دلم

یک کوه مرگ پشت سرم جمع کرده ام

بگذار بدرقه کنمت با دو کاسه اشک

اشکی که از دو چشم ترم جمع کرده ام

 

 

اعظم میری

 

ماییم و بهار و باده ای ناخورده

مانند هزار سنگ تیپا خورده

امروز اگر از سر ما برخیزند

فردا شده ایم سفره ای تا خورده

 

علیرضا همتی

 

از بیشتری اسکناست باشد

یا بهتری جنس لباست باشد

با اخم نگاه کردنت جالب نیست

من بچه ی مشهدم .. حواست باشد

 

 

ضمنا از کلیه دوستانی که به روز شدن وبلاگ انجمن شعر جوان مشهد را اطلاعرسانی خواهند فرمود صمیمانه سپاسگزارم